sábado, 6 de junio de 2009

PUSH

IMG_1299b
Y dime viejo sabio, de verdad es tan bonito vivir?

27 comentarios:

Pluscuimperfecta dijo...

Me encantó..

Mª Angeles B. dijo...

Vivir a pesar de los pesares es magnifico.
La vida nos da muchos placeres a diario que no queremos ver.
Preciosa toma, me encanta es genial, derrocha inocencia.
Dale un besito de mi parte.
Saludos.

La sonrisa de Hiperion dijo...

El nió parece decir... fotos noooo... paparachis nooo
jajajaja

Saludos!

Eva dijo...

M'agrada molt el joc de llums i com jugues amb ella.

Molts petons.

Helena de Troya dijo...

Tus fotos no solo son fotos que transmiten una sensación. Las tuyas tienen un mensaje y sensación, hablan.
Y tus frases debajo, nos lo aclaran, por si acaso. Bonito blog!

Un saludo y muchas gracias por comentar.

Belén dijo...

Con ella, si...

Besicos

Patricia García-Rojo dijo...

Tremendaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!! Es mi fotografía preferida! qué genialidad!!!

qué rico eres en amor!

NATALIA dijo...

Con ella seguro que sí!!!
petons

la chica pirata dijo...

qué preciosidad!

:)

Unknown dijo...

ey man!claro que si!!
jajaja
es fantastica
toda una inspiracion para ti eh?

un beso

Charal dijo...

Hahahaha... Que buena foto! ^^ La ame!

Charal dijo...

Hahahaha... Que buena foto! ^^ La ame!

DANI dijo...

No me canso de repetir que no tengo ni puñetera idea de fotografía, así que lo único que puedo hacer es plasmar sentimientos y encomendarme a mi cámara. El resto....es magia

Inés dijo...

Dani con todo mi cariño, te dejo un regalo para vosotros tres.

Porque tus fotos son puro amor y sensibilidad. Gracias por tus palabras.

Para que la disfrutéis (es una de mis canciones favoritas):

http://www.youtube.com/watch?v=LsIBN644npQ&feature=related

AMOR PARTICULAR

Com t’ho podria dir
perquè em fos senzill, i et fos veritat,
que sovint em sé tan a prop teu, si canto,
que sovint et sé tan a prop meu, si escoltes,
i penso que no he gosat mai ni dir-t’ho,
que em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.

Que junts hem caminat,
en la joia junts, en la pena junts,
i has omplert tan sovint la buidor dels meus mots
i en la nostra partida sempre m’has donat un bon joc.
Per tot això i coses que t’amago
em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.

T’estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne.
T’estimo, i et sóc gelós
i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa;
t’estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...

Que passaran els anys,
i vindrà l’adéu, com així ha de ser,
i em pregunto si trobaré el gest correcte,
i sabré acostumar-me a la teva absència,
però tot això serà una altra història,
ara vull agrair-te tant temps que fa que t’estimo.

T’estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne.
T’estimo, i et sóc gelós
i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa;
t’estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...
T’estimo

StraVaGantzZa dijo...

Eso dicen, que de verdad es tan bonito. La pena es que no sabemos disfrutarlo siempre.

Muah!

Jota Ele dijo...

Yo ya voy para viejo y, aunque no soy sabio, te diré que sí. ¡Es muy bonito vivir!

Ya te di la bienvenida a mis blogs, Dani, además de agradecerte tu comentario. Te prometí visitar tu blog y, como soy un desastre en lo referente a despiste, se me había pasado visitarte.

Me ha gustado mucho tu blog. Tanto que, si me lo permites, voy a enlazar tu blog con los míos para poder seguirte en tiempo real.

Un abrazo.

antonio dijo...

muY BUENA LA FOTO.
CON TODO ELRESPETO DEL MUNDO
NO ENTIENDO EL CATALAN
CREO QUE EL IDIOMA UNE AL MUNDO
SIN NINGIUNA PRETENSION POLITICA PLEASE. Please

Toni Pons Barro dijo...

Fantasticas fotografias en tu blog, unas composiciones preciosas y muy originales.
saludos.

Toni Pons Barro dijo...

Fantasticas fotografias en tu blog, unas composiciones preciosas y muy originales.
saludos.

CriS dijo...

¿qué contestó el viejo sabio a la niña de sonrisa azul?

besos parados en el tiempo...

Eva dijo...

Fascinante!!!
Un abrazo!!

metztli dijo...

a veces no lo es, pero en cada viaje, en cada etapa de nuestra vida, podemos recodar o redescubrir momentos maravillosos, que hacen de la vida algo fascinante!!!
besos

quizas dijo...

eso depende de la vida de cada uno y como se la plantee.quizas los sabios no tengan la repuesta...quiza para eso no sean tan sabios


que niña tan preciosisisima

Carlos dijo...

Dani, tú eres su viejo sabio y el llamado a enseñarle lo lindo de esta vida.
Se que lo estás haciendo hermano.

Un fuerte abrazo.

Ego dijo...

Eso dicen, que es bonito.
Pero lo bonito suele ser efímero.
Como las amapolas o las velas.
Un (b)eso

Nohe G. dijo...

Vivir no es bonito.....es lo mejor que nos puede pasar después de haber aceptado q la muerte nos pisa los talones.

Saludos

Anónimo dijo...

y dime nena hermosa, de verdad es tan valiosa la sabiduria?