Vivir a pesar de los pesares es magnifico. La vida nos da muchos placeres a diario que no queremos ver. Preciosa toma, me encanta es genial, derrocha inocencia. Dale un besito de mi parte. Saludos.
Tus fotos no solo son fotos que transmiten una sensación. Las tuyas tienen un mensaje y sensación, hablan. Y tus frases debajo, nos lo aclaran, por si acaso. Bonito blog!
No me canso de repetir que no tengo ni puñetera idea de fotografía, así que lo único que puedo hacer es plasmar sentimientos y encomendarme a mi cámara. El resto....es magia
Com t’ho podria dir perquè em fos senzill, i et fos veritat, que sovint em sé tan a prop teu, si canto, que sovint et sé tan a prop meu, si escoltes, i penso que no he gosat mai ni dir-t’ho, que em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
Que junts hem caminat, en la joia junts, en la pena junts, i has omplert tan sovint la buidor dels meus mots i en la nostra partida sempre m’has donat un bon joc. Per tot això i coses que t’amago em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
T’estimo, sí, potser amb timidesa, potser sense saber-ne. T’estimo, i et sóc gelós i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa; t’estimo, i em sé feliç quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...
Que passaran els anys, i vindrà l’adéu, com així ha de ser, i em pregunto si trobaré el gest correcte, i sabré acostumar-me a la teva absència, però tot això serà una altra història, ara vull agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
T’estimo, sí, potser amb timidesa, potser sense saber-ne. T’estimo, i et sóc gelós i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa; t’estimo, i em sé feliç quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo... T’estimo
Yo ya voy para viejo y, aunque no soy sabio, te diré que sí. ¡Es muy bonito vivir!
Ya te di la bienvenida a mis blogs, Dani, además de agradecerte tu comentario. Te prometí visitar tu blog y, como soy un desastre en lo referente a despiste, se me había pasado visitarte.
Me ha gustado mucho tu blog. Tanto que, si me lo permites, voy a enlazar tu blog con los míos para poder seguirte en tiempo real.
a veces no lo es, pero en cada viaje, en cada etapa de nuestra vida, podemos recodar o redescubrir momentos maravillosos, que hacen de la vida algo fascinante!!! besos
27 comentarios:
Me encantó..
Vivir a pesar de los pesares es magnifico.
La vida nos da muchos placeres a diario que no queremos ver.
Preciosa toma, me encanta es genial, derrocha inocencia.
Dale un besito de mi parte.
Saludos.
El nió parece decir... fotos noooo... paparachis nooo
jajajaja
Saludos!
M'agrada molt el joc de llums i com jugues amb ella.
Molts petons.
Tus fotos no solo son fotos que transmiten una sensación. Las tuyas tienen un mensaje y sensación, hablan.
Y tus frases debajo, nos lo aclaran, por si acaso. Bonito blog!
Un saludo y muchas gracias por comentar.
Con ella, si...
Besicos
Tremendaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!! Es mi fotografía preferida! qué genialidad!!!
qué rico eres en amor!
Con ella seguro que sí!!!
petons
qué preciosidad!
:)
ey man!claro que si!!
jajaja
es fantastica
toda una inspiracion para ti eh?
un beso
Hahahaha... Que buena foto! ^^ La ame!
Hahahaha... Que buena foto! ^^ La ame!
No me canso de repetir que no tengo ni puñetera idea de fotografía, así que lo único que puedo hacer es plasmar sentimientos y encomendarme a mi cámara. El resto....es magia
Dani con todo mi cariño, te dejo un regalo para vosotros tres.
Porque tus fotos son puro amor y sensibilidad. Gracias por tus palabras.
Para que la disfrutéis (es una de mis canciones favoritas):
http://www.youtube.com/watch?v=LsIBN644npQ&feature=related
AMOR PARTICULAR
Com t’ho podria dir
perquè em fos senzill, i et fos veritat,
que sovint em sé tan a prop teu, si canto,
que sovint et sé tan a prop meu, si escoltes,
i penso que no he gosat mai ni dir-t’ho,
que em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
Que junts hem caminat,
en la joia junts, en la pena junts,
i has omplert tan sovint la buidor dels meus mots
i en la nostra partida sempre m’has donat un bon joc.
Per tot això i coses que t’amago
em caldria agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
T’estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne.
T’estimo, i et sóc gelós
i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa;
t’estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...
Que passaran els anys,
i vindrà l’adéu, com així ha de ser,
i em pregunto si trobaré el gest correcte,
i sabré acostumar-me a la teva absència,
però tot això serà una altra història,
ara vull agrair-te tant temps que fa que t’estimo.
T’estimo, sí,
potser amb timidesa, potser sense saber-ne.
T’estimo, i et sóc gelós
i el poc que valc m’ho nego, si em negues la tendresa;
t’estimo, i em sé feliç
quan veig la teva força, que empeny i que es revolta, que jo...
T’estimo
Eso dicen, que de verdad es tan bonito. La pena es que no sabemos disfrutarlo siempre.
Muah!
Yo ya voy para viejo y, aunque no soy sabio, te diré que sí. ¡Es muy bonito vivir!
Ya te di la bienvenida a mis blogs, Dani, además de agradecerte tu comentario. Te prometí visitar tu blog y, como soy un desastre en lo referente a despiste, se me había pasado visitarte.
Me ha gustado mucho tu blog. Tanto que, si me lo permites, voy a enlazar tu blog con los míos para poder seguirte en tiempo real.
Un abrazo.
muY BUENA LA FOTO.
CON TODO ELRESPETO DEL MUNDO
NO ENTIENDO EL CATALAN
CREO QUE EL IDIOMA UNE AL MUNDO
SIN NINGIUNA PRETENSION POLITICA PLEASE. Please
Fantasticas fotografias en tu blog, unas composiciones preciosas y muy originales.
saludos.
Fantasticas fotografias en tu blog, unas composiciones preciosas y muy originales.
saludos.
¿qué contestó el viejo sabio a la niña de sonrisa azul?
besos parados en el tiempo...
Fascinante!!!
Un abrazo!!
a veces no lo es, pero en cada viaje, en cada etapa de nuestra vida, podemos recodar o redescubrir momentos maravillosos, que hacen de la vida algo fascinante!!!
besos
eso depende de la vida de cada uno y como se la plantee.quizas los sabios no tengan la repuesta...quiza para eso no sean tan sabios
que niña tan preciosisisima
Dani, tú eres su viejo sabio y el llamado a enseñarle lo lindo de esta vida.
Se que lo estás haciendo hermano.
Un fuerte abrazo.
Eso dicen, que es bonito.
Pero lo bonito suele ser efímero.
Como las amapolas o las velas.
Un (b)eso
Vivir no es bonito.....es lo mejor que nos puede pasar después de haber aceptado q la muerte nos pisa los talones.
Saludos
y dime nena hermosa, de verdad es tan valiosa la sabiduria?
Publicar un comentario