Vaya vaya!! Que ahora si que me he quedado de boca abierta! Esta toma es magnifica, me ha encantado los ojos... Podría mirarla horas horas... Es algo tan sencillo, pero que acompañado de esas tan acertadas letras, se convierte en una composición perfecta... Y no exagero ;)
hola dani! cuanto tiempo sin decirte nada , que no sin visitarte ;)) no podria dejar de ver tus fotazos y tus comentarios POETA!!! me parece una composicion fantastica y me da mucha envidia (de la sana eso si ;)
una fotografia maravillosa. Constraste perfecto y composición poética...hacia la izquierda, por que no? Me encanta , amigo. Besos cumplelenteros y felices! Namaste/\
Genial, genial como se pasa en ese gran espacio el tiempo, como te mantiene en vilo y agitado. Como si tanta calma quisiera apurar el tiempo, ¿me explico? Yo lo que digo es que si estos son tus "pequeños momentos de lucidéz" no quiero pensar lo que son los grandes! Muy linda foto, amplia... eso impone más. Saludosss!
Será que dejé tan lejos el niño que me habitaba que un día, no sé cuando, dejé de creer en los caminos eternos. Pero bueno, hay otras cosas; la eterna duda, el eterno amor, el amigo eterno... Pedazo de Blog!!
Per dissort meva, la manca de temps per temes laboral m'està deixant swense poder passar tant sovint com voldria. Per cert que m'ha semblat que darrerament només tenen color les fotos de concerts. La resta en B/N... vol dir alguna cosa aixo? ;-)
Yo quiero sentir que no se me pasa el tiempo sin verlo, quiero vivir cada momentos como actriz, no como espectadora de esa vida y ese tiempo tan fugaz. Genial la foto. Besos.
Sigues haciendolo... y ahora creo que hasta tienes derecho hacerlo O.O Sigues dejandome desnuda el alma -muerta de verguenza- cada vez que paso por aquí...
Estoy pensando si me callo o no, para eso debería terminar de persuadirme de muchas cosas. Pero así me calle con cierta gente y termine guardandome ésto, perdé cuidado que el blog por nada lo dejo. Porque justamente voy a tener que seguir contando como es todo ;) Y me re alegro que te guste leerlo, me pongo colorada jajaja! Un beso!
Ais, que maco, que maco.... espero que el rellotge no porti alarme, per no trencar aquest moment tan màgic.... felicitats un dia més i un petó de bona tarda :)
Llegué a tu blog casi por accidente (siguiendo algún link en algún otro blog), pero sin dudas no quiero perderme ninguna de tus entradas, realmente son muy buenas. Por ello ya mismo te empiezo a Seguir!
Permíteme citar un trozo de un poema de Benedetti...
"Preciso tiempo necesito ese tiempo que otros dejan abandonado porque les sobra o ya no saben que hacer con él tiempo en blanco en rojo en verde hasta en castaño oscuro no me importa el color cándido tiempo que yo no puedo abrir y cerrar como una puerta...."
Esta frase se va directa a mi libreta de apuntar cosas que no quiero olvidar y donde volver a recordar... quiero ser parte del tiempo... sentido sin miedo, y vivido... hay instantes eternos...
Increible toma fotografica... igualmente todas tus fotos son increibles. Sabes aprobechar muy bien de las situaciones y los paisajes. Increible equilibrio. Ademas esas palabras enmarcan cada obra como la mejor. Un abrazo y saludos desde Buenos Aires... Te invito a pasar por mi blog de fotografia... WWW.NADIELOVEPHOTO.BLOGSPOT.COM
48 comentarios:
Allá vamos ...
Saludos
Cuántos ángulos en ese tiempo!!!
Qué dificil la trigonometría sin miedo!
...Víveme sin miedo, y nuestro camino será de sueño...
Un besote de cuento para tu familia.
Buenas tardes C.D.
mee cnanto la composicion, el fondo invita a la reflexion de un camino no solo por andar sino por una vida...
muy bonita Dani!
besitos por segundo
Vaya vaya!!
Que ahora si que me he quedado de boca abierta!
Esta toma es magnifica, me ha encantado los ojos...
Podría mirarla horas horas...
Es algo tan sencillo, pero que acompañado de esas tan acertadas letras, se convierte en una composición perfecta...
Y no exagero ;)
Que poderosa frase...
Saludos y mana!!
Y como dice un viejo conocido, " Y lo único que tenemos es un poco de tiempo"
Hermosa foto!
Abrazos etrnos, aunque suene paradógico.
Esto me recuerda que estamos de fiesta y no hay que madrugar jajajajaja.
Me gusta el punto de vista de la foto.
Besos
hola dani!
cuanto tiempo sin decirte nada , que no sin visitarte ;))
no podria dejar de ver tus fotazos y tus comentarios POETA!!!
me parece una composicion fantastica
y me da mucha envidia (de la sana eso si ;)
un beso grande
Se te echa de menos por aqui Anitta. De verdad de la buena ;)
Enhorabuena por tu trabajo
lo voy a seguir de cerca!
Un beso
:)
una fotografia maravillosa. Constraste perfecto y composición poética...hacia la izquierda, por que no?
Me encanta , amigo.
Besos cumplelenteros y felices!
Namaste/\
Ese reloj.... no tiene demasiadas agujas? jajajaja. Quizás eso sea lo mejor tener unas cuantas de horas para poder elegir...
Saludos y un abrazo.
Que hermosas y precisas palabras! Eso se podría decir que es vivir intensamente!
Besos relajados! ^-^
Nos has regalado un poema precioso que invita a mirar más allá de lo que nos muestras.
Saludos
Genial, genial como se pasa en ese gran espacio el tiempo, como te mantiene en vilo y agitado. Como si tanta calma quisiera apurar el tiempo, ¿me explico?
Yo lo que digo es que si estos son tus "pequeños momentos de lucidéz" no quiero pensar lo que son los grandes!
Muy linda foto, amplia... eso impone más.
Saludosss!
Ah, pero, ¿existe realmente el tiempo... o es una ilusión?
No sé, a veces me lo planteo. Un reloj se parece a un diapasón. Pero si nadie marca la música, ¿ésta deja de existir?
Definitivamente, se me ha ido la pinza, creo...
Miles de besos, Dani!!!
Wow.
Es buenísima.
Te imaginé ubicando el reloj y buscando el ángulo una y otra vez antes de tomar la foto.
Bien, es muy buena.
Besos ya abrazos.
Será que dejé tan lejos el niño que me habitaba que un día, no sé cuando, dejé de creer en los caminos eternos. Pero bueno, hay otras cosas; la eterna duda, el eterno amor, el amigo eterno...
Pedazo de Blog!!
Somos un instante en la eternidad.
Vivir sin miedo, esa es la clave...
Sentir...
No hay mayor miedo que no sentir nada.
Un abrazo
Zen
Buena foto y el texto exquisito.
Un abrazo Dani.
La foto es tan bonita...
me encantó esta entrada :)
muchos besos
...y disfrútame (debió haber dicho)
Un besito Dani!!
PD: Qué foto hermosa!
Per dissort meva, la manca de temps per temes laboral m'està deixant swense poder passar tant sovint com voldria. Per cert que m'ha semblat que darrerament només tenen color les fotos de concerts. La resta en B/N... vol dir alguna cosa aixo?
;-)
Si que pienso que la vida es un camisno en el que eliges a los compañeros de reparto...
besicos
Yo quiero sentir que no se me pasa el tiempo sin verlo, quiero vivir cada momentos como actriz, no como espectadora de esa vida y ese tiempo tan fugaz. Genial la foto. Besos.
Casualitats Araceli, casualitats ;)
siempre deseamos que los instantes sean eternos y que la eternidad sea un instante infinito....
una foto hecha poesía, Dani, te quedó lindo...
un beso guapo.
Sigues haciendolo... y ahora creo que hasta tienes derecho hacerlo O.O
Sigues dejandome desnuda el alma -muerta de verguenza- cada vez que paso por aquí...
Besos y abrazos!
Me gusta la decisión del recorte en panorámico, deja espacio para ver el camino que marca el tiempo del reloj. Un blanco y negro admirable.
Un abrazo
No puedo negarte el sí...
Me encantan las fotografías de objetos en lugares "inapropiados"
Me sonrojé...
Estoy pensando si me callo o no, para eso debería terminar de persuadirme de muchas cosas. Pero así me calle con cierta gente y termine guardandome ésto, perdé cuidado que el blog por nada lo dejo. Porque justamente voy a tener que seguir contando como es todo ;) Y me re alegro que te guste leerlo, me pongo colorada jajaja!
Un beso!
tienes una mente infinita..
el tiempo pensado circular, tambien en linea recta, linea de tiempo, imaginaria, como casi todo
te sigo ehh
Ais, que maco, que maco.... espero que el rellotge no porti alarme, per no trencar aquest moment tan màgic.... felicitats un dia més i un petó de bona tarda :)
Llegué a tu blog casi por accidente (siguiendo algún link en algún otro blog), pero sin dudas no quiero perderme ninguna de tus entradas, realmente son muy buenas. Por ello ya mismo te empiezo a Seguir!
Saludos,
Javier Echaiz (desde Argentina)
que malo es el miedo en esta vida. lo que nos paraliza ante todo.
dejame sentir.. que soy parte del tiempo...
parte de tu tiempo..
Impresionante la edición. Realza mucho la luz y el encuadre de la imagen.
Saludos
Dios!!!!
Qué comoposición!
Permíteme citar un trozo de un poema de Benedetti...
"Preciso tiempo necesito ese tiempo
que otros dejan abandonado
porque les sobra o ya no saben
que hacer con él
tiempo
en blanco
en rojo
en verde
hasta en castaño oscuro
no me importa el color
cándido tiempo
que yo no puedo abrir
y cerrar
como una puerta...."
Felicidades.. me encantó.
Muy buena composición y b&n, y encima la acompañas con una gran reflexión.
Un saludo
Una fotografía plena de creatividad, Dani.
Me encantan la imagen y el texto.
Un abrazo.
Aunque a veces sea jodidamente difícil... El tiempo es una gran putada, por eso no nos queda más remedio que disfrutarlo
un besito
Precioso blog
PD: me disponía a darte acceso a mi blog, pero no encontré tu dirección de correo.
Esta frase se va directa a mi libreta de apuntar cosas que no quiero olvidar y donde volver a recordar... quiero ser parte del tiempo... sentido sin miedo, y vivido... hay instantes eternos...
bss sentidos
Magnifico blog...y no se que me ha gustado más, si las fotografías o las letras que las acompañan...
un abrazo.
Menuda colección de imágenes buenas te gastas...
Increible toma fotografica... igualmente todas tus fotos son increibles. Sabes aprobechar muy bien de las situaciones y los paisajes. Increible equilibrio. Ademas esas palabras enmarcan cada obra como la mejor. Un abrazo y saludos desde Buenos Aires...
Te invito a pasar por mi blog de fotografia...
WWW.NADIELOVEPHOTO.BLOGSPOT.COM
Publicar un comentario